Kinderen zijn niet leuk!

Een poosje geleden las ik een boek waarin de schrijver het volgende stelde:

“ Ouders, houd rekening met het volgende:

1. Uw kind is een kind
2. Kinderen vertonen kindergedrag
3. Kindergedrag is over het algemeen onaangenaam.” 

Wat daarna volgde weet ik niet eens meer. Je kunt het geloven of niet, maar dat had ik net even nodig. Een nuchtere kijk op kinderen. Wat een opluchting dat niet alleen mijn kinderen soms heel vervelend kunnen zijn. Het hoort er dus gewoon bij!

Falende ouders

Ken je dat gevoel? Dat je kinderen gewoon vervelend zijn om het bloed onder jouw nagels vandaan te halen? Om ervoor te zorgen dat je boos wordt en je zelfbeheersing verliest? Bovenstaande stelling haalt dit gevoel compleet onderuit. Het zegt dat het niet aan je kind ligt dat het vervelend is, maar ook niet aan ons! Want eerlijk is eerlijk, dat gevoel van boosheid en onmacht is vaak terug te leiden naar onze drang naar perfectie. Onze kinderen moeten aan bepaalde verwachtingen voldoen, en als ze dat niet doen zijn we geen goede ouders. Ah! Daar wringt de schoen dus. Het gaat soms niet eens om het gedrag van onze kinderen, maar om het idee dat wij als ouder falen. 

Momentopname

Ik heb gemerkt dat als ik dit in mijn achterhoofd houd terwijl mijn kinderen in “ zo’n fase” zitten, ik mezelf veel beter onder controle heb. De kunst is om een helikoptervisie te creëren waarbij je jezelf opstelt als toeschouwer. “Oke, mijn kinderen zijn nu vervelend, maar dat wil niet zeggen dat mijn hele opvoeding in de soep loopt. Dit is een momentopname.” Kinderen uiten zich vaak anders dan wij, ze moeten nog leren om met hun gevoelens om te gaan. Ze worden bijvoorbeeld vaak vervelend of boos als ze moe zijn, of als ze iets spannends gaan doen. Onze taak is om erachter te komen wat ze dwars zit, en dat lukt niet als we boos worden.

Boze bui als gespreksstof

Betekent dit dat we nooit meer onze geduld mogen/zullen verliezen? Natuurlijk niet! Het is maar net hoe we ermee omgaan. Juist de momenten waarop we zelf uit onze slof zijn geschoten zijn mooie stof voor gesprekken met onze kinderen. Geef ze het goede voorbeeld door excuses aan te bieden en te bespreken wat beter had gekund in de betreffende situatie. Zo geven we ze en blik in ons gevoel en ons hart en zullen ze dat later zelf ook makkelijker doen!

Wat is het toch een uitdaging he?! Opvoeden! Maar hoe je het wendt of keert… jouw kinderen zijn het leukst! Toch?!

Even voor de duidelijkheid wil ik afsluiten door te noemen dat het belangrijk blijft om het gedrag van onze kinderen te monitoren op de lange termijn. Als er hardnekkige (ernstige) gedragsproblemen zijn die door ons zelf niet zijn op te lossen kunnen we daarvoor een professional inschakelen. Maar laat je niet te snel ontmoedigen door je eigen gevoel van falen!