Van de week hoorde ik op de radio dat de kinderombudsvrouw "een rondgang" had gemaakt (wat dat dan ook mag betekenen), en dat daaruit gekomen is dat kinderen meer echte aandacht willen. De band met hun families mag beter.
Oké, dus kinderen geven ZELF aan dat ze een betere band willen met o.a. hun ouders! Dat is goed nieuws! Dat betekent dus dat het enige wat wij als ouders moeten doen is gelegenheid creëren waarbij we onze band kunnen verbeteren, zij willen wel!
Waneer dan?!
Maarja, hoe doe je dat? En misschien nog wel belangrijker.... wanneer doen we dat?!
Even kijken, vandaag moet ik eerst nog boodschappen doen, werken, de was doen, sporten, een afspraak met mijn vriendin inplannen, heen en weer rijden naar school, zwemles, koken, naar de kapper (we moeten er wel leuk uit blijven zien!) en misschien dat ik dan... o wacht! Ze moeten nu echt naar bed, want morgen begint de riedel opnieuw en anders hebben ze te weinig geslapen.
En zo is er weer een dag voorbij zonder dat we het goede voornemen om echte aandacht te geven aan de kinderen hebben uitgevoerd.
Natuurlijk heb ik in de auto echt wel gevraagd aan mijn dochter hoe het was op school en tijdens het koken liet ze me de poppetjes zien die ze vandaag had getekend. We hebben contact gehad, maar tijdens dit contact was ik ook met wat anders bezig.
Cursus mindfulness
We kunnen tegenwoordig zoveel cursussen volgen over mindful bezig zijn. Daar is niets mis mee, ik ben er van overtuigd dat als je met 1 ding tegelijk bezig bent, je veel effectiever bent dan tijdens het populaire " multitasken". Maar waarom zijn we zo niet bezig met onze kinderen? Die doen we er "even bij" zo lijkt het soms. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik mijn dagen vol gepland heb en als de kinderen thuis zijn, doe ik het huishouden. En blijkbaar veel ouders met mij, gezien de uitkomst van
"de rondgang".
Wat als we nu eens net zo ons best doen om mindful met onze kinderen bezig te zijn, als met de rest van onze taken! Gewoon even een kwartiertje of half uurtje alleen bezig zijn onze kinderen, ook apart.
Meer tijd = minder tijd
Mijn dochter houdt enorm van spelletjes doen, ik niet helaas, maar daar gaat het nu even niet om. Ik probeer iedere dag even een spelletje met haar te doen. Vaak zet ik mijn zoontje dan even achter de iPad of leg ik hem alvast op bed zodat ik haar mijn onverdeelde aandacht te geven. Tijdens het spelen vraag ik haar naar haar dag en hoe ze zich voelt.
Als ik dit structureel volhoud merk ik dat echt aan haar. We zitten veel meer op 1 lijn, begrijpen elkaar en willen elkaar helpen, kortom onze band is beter! Er wordt niet gemopperd (of in ieder geval minder) met naar bed gaan en ze kost me minder tijd. He!? Minder tijd?! Ja echt, want als ik haar te weinig aandacht geef, gaat ze erom vragen, vaak op een negatieve manier. Er worden grenzen overschreden, daar moet ik dan weer een stokje voor steken. Daardoor kan ik me minder op de taak concentreren waar ik op dat moment mee bezig ben en die kost me dan ook weer meer tijd.... enz.
Positieve spiraal
Eigenlijk is dus de kunst om de negatieve spiraal om te buigen in een positieve. Is dat niet altijd zo, zou je zeggen? Misschien wel! Maar met deze spiraal kunnen we vandaag nog beginnen. Plan als eerst de tijd met je kind in en daarna pas de rest van de zaken. Dan maar even een paar dagen een onopgeruimd huis toch? Uiteindelijk levert het tijd op! En een blij kind.. is dat niet alles waard?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten