Wel kinderen, niet gelukkig?

Uit onderzoek is gebleken dat mensen met kinderen minder gelukkig zijn dan voordat ze kinderen kregen. Mannen zijn gemiddeld na 7,5 jaar weer op hetzelfde 'level van gelukkig zijn' als voorheen en vrouwen pas na 15 jaar.

En dan nog kiezen we er vrijwillig voor (althans de meeste van ons) om kinderen te krijgen. Hoe zit dat? Waarom zijn we niet gelukkig met onze kinderen? Kunnen we dat niet veranderen?
De meest voor de hand liggende oorzaken van dit ongeluk ligt natuurlijk in het minder tijd hebben voor onszelf. Het moeten combineren van werk en oppas etc. Ik vroeg me af of er niet meer achter zit.

Teveel en te perfect
Er wordt veel van ons verwacht, door de maatschappij en door onszelf.
We willen graag een goede vriend/vriendin zijn. Dat betekent regelmatig afspreken, bellen, appen en Facebooken om te vertellen hoe het gaat. Natuurlijk kun je niet pas na een paar uur reageren op een berichtje.
Er leuk uit zien is super belangrijk. Dus gaan we naar de sportschool, naar de kapper en lezen we zoveel mogelijk beautyblogs. In je jogginsbroek op het schoolplein staan is "not-done" en als je de deur uit gaat zonder gestijld haar heb je kans dat er een foto op de plaatselijke Facebook pagina komt te staan met het onderschrift:"dorpsgek gesignaleerd".
Onze partners willen ons ook graag zien af en toe (althans, dat is te hopen) en daarvoor plannen we  "q-time" in. Dan hebben we tijd samen en moet er gepraat worden, daar hebben we de rest van de week ten slotte geen tijd voor.
Ons huis moet eruit zien als de nieuwste editie van VT-wonen. Het rondslingerende speelgoed wordt zo snel mogelijk weggemoffeld of we irriteren ons eraan.
Onze carrière moet net zo glansrijk zijn als ons huis. We geven onszelf 100% terwijl onze nachtrust te wensen over laat.

Daarnaast willen we alles perfect doen, zo ook het opvoeden. We willen de nieuwste opvoedtrends uitproberen. We moeten een x aantal keer per jaar naar een schitterend pretpark, onze kinderen moeten minimaal op 2 sporten, muziekles en voor hun vijfde hun zwemdiploma halen. De kinderfeestjes worden steeds uitgebreider en duurder om van de traktaties nog maar te zwijgen, want ja, Pinterest is zo leuk!

Ben je al buiten adem? Ik wel! De maatschappij, dat zijn wij. Dus waar zijn wij mee bezig?

We doen het nooit goed 
Ik sprak laatst een vriendin naar aanleiding van mijn blog over gezond eten. Zij stelde: "Er is teveel informatie over voeding en het is te makkelijk beschikbaar." Eigenlijk ben ik het daar mee eens! Iedereen kan schrijven wat hij/zij wil. Paleo eten is het gezondst voor je, maar de volgende dag komt het nieuwe boek van Sonja Bakker uit en moeten we over op 'light'.

Als voeding al zo verwarrend is, dan is opvoeden dat zeker! Wanneer we doen wat de ene onderzoeker zegt, doen we het volgens de andere onderzoeker verkeerd. Met andere woorden we doen het nooit goed. En daar kunnen we flink onzeker van worden. Daardoor gaan we nog meer op onderzoek uit en wordt onze visie alleen maar onduidelijker. Een negatieve spiraal dus.

Leren genieten
Moeten we dan maar overal mee stoppen? Onze telefoons uitzetten, nooit meer op internet kijken en in een hutje op de hei gaan wonen? Misschien, dat kan goed zijn. Door persoonlijke omstandigheden moest ik vorig jaar overal mee stoppen. Niet werken, niet sporten even helemaal niets. Op dat moment niet leuk, maar achteraf gezien heel goed.
Ik heb geleerd te genieten van de dingen die ik wel had. Kleine dingen, zonder haast. Ik zag ineens dat mijn kinderen ontzettend veel van elkaar hielden. Ze liepen hand in hand tijdens het wandelen en speelden uren samen restaurantje in de bijkeuken. Deden ze dat eerder niet? Jawel, alleen zag ik dat niet. Ik kon me zo druk maken om de momenten dat ze elkaar in de haren zaten dat ik de mooie dingen niet zag.

Laten we leren om te genieten van de momenten waarop ze met moddervoeten naar binnen stampen om ons hun nieuwste slakken vondst te laten zien. Van het waterballet in de badkamer omdat ze willen leren "duiken". Van hun vieze gezichten aan tafel wanneer het eten "bah" is. Van hun koude voetjes die ze 's ochtends om half 7, wanneer ze bij ons in bed kruipen, tegen onze benen willen opwarmen. Van die heerlijke snottebellen kusjes en groene strepen op de bank.

Laten we ons best doen in het opvoeden, maar laten we vooral genieten.