Gezond eten begint op school

De eerste weken dat mijn dochter naar school ging gaf ik dapper iedere dag fruit mee naar school. Goh, dacht ik, dat gaat makkelijk, waarom geven ouders eigenlijk koeken mee? Dit is toch veel gezonder en net zo makkelijk?

Juist, dat duurde maar een aantal weken, want toen kreeg mijn dochter door dat andere kinderen koekjes, snoepjes en in sommige gevallen zelfs chips en pakjes drinken mee naar school kregen. Het arme kind kwam daar aan met een flesje water en een appel.

Groepsdruk
Het blijkt moeilijk te zijn ons te verzetten tegen de groepsdruk. Alle kinderen krijgen wat lekkers (lees ongezonds) mee naar school, en het is zielig als jouw kind dat niet krijgt. Ik ben daar een poosje voor gezwicht. Er is ook zoveel te krijgen, van k3-koekjes tot buurman en buurman chocolaatjes. Natuurlijk wil mijn dochter dat ook graag, iedere keer als we in de supermarkt liepen vroeg ze wat nieuws.

Naast de druk die we ervaren van andere ouders en de reclames op tv is er ook de druk die het kind zelf probeert uit te oefenen. Eerst het lief vragen, vervolgens het dreinen en tot slot de theatrale 'ik ben de enige die niets lekkers heeft'. En wees eerlijk, dat ene koekje geeft toch niet?

Eten met aandacht
Ik ben gezond ingesteld en vind het heel belangrijk dat mijn ook kind zo vers en gezond mogelijk eet. Maar ik kreeg vaak het idee dat ik het overdreef door fruit mee te geven naar school. Het probleem is echter dat het daar niet stopt, want het koekje eten ze op als wij er niet bij zijn, dus krijgen ze vaak 's middags nog een snoepje en na het eten een toetje. Om maar te zwijgen van alle traktaties die rondkomen in de klas.

Waarom zouden we dat stuk fruit op school dan juist niet als begin punt nemen?  Het is even moeilijk natuurlijk, want dat gaat heus niet zonder slag of stoot, maar ze leren dan als basis gezond te eten. Het eten en drinken tijdens de ochtendpauze op school is namelijk echt een van de weinige vaste momenten op de dag om bewust (met aandacht) te eten. Natuurlijk mogen ze af en toe een snoepje of iets anders lekkers, maar het eten van gezonde dingen moet de basis vormen. Op sommige scholen mogen kinderen zelfs geen koek of snoep meenemen of hebben ze fruitdagen en koekdagen.

Afspraken maken
Natuurlijk hebben we geen zin om iedere dag te kibbelen met onze kinderen over de snacks op school. Door te zeggen dat fruit gezonder is bereik je niet zo veel op dit gebied, kinderen kijken niet op de lange termijn, ze willen wat ze nu lekker vinden. De sleutel is, zo heb ik ondervonden, afspraken maken. Allebei een klein beetje water bij de wijn doen. Van maandag tot en met donderdag krijgt mijn dochter fruit en water mee naar school. Vrijdag is snoepdag, dan krijgt ze een koekje of iets anders lekkers mee en, als ik het niet vergeet, limonade. Zo hebben we een afspraak waar we ons beide goed bij voelen. Mijn dochter mag 1 keer in de zoveel tijd iets lekker uit zoeken in de supermarkt en ik ben blij dat ze de rest van de week gewoon fruit meeneemt. Ik hoor haar er nooit meer over, hoogstens op vrijdag: "Mam, vandaag is het feest! Ik mag een snoepje mee naar school!"

We hebben hierin nu dus een goed evenwicht gevonden en is de afspraak eigenlijk gelijk een afspiegeling van hoe de rest van ons eetpatroon eruit zou moeten zien: Vaak gezond en af en toe wat lekkers.

Mam, leg je telefoon eens weg

Waarschijnlijk ben ik niet de eerste ouder die hierover blogt; ouders en hun telefoons. Appjes, bellen, Facebook, blogs lezen, we krijgen er niet genoeg van.

De kinderen mogen bij mij tijdens het eten geen speelgoed aan tafel. Maar als mijn telefoon zoemt mag ik wel van tafel om het appje te lezen, stel je voor dat het belangrijk is. Wacht even: Stel je voor dat het belangrijk is? Wat is er nu belangrijker dan mijn kinderen die bij mij aan tafel zitten?

Verslaafd aan informatie

Tja, wat zal ik er nog meer over zeggen. We staan tegenwoordig allemaal in contact met elkaar, de hele dag. Eigenlijk moet ik het maar gewoon toegeven; het is een verslaving. Want hoe vaak heb ik mezelf al niet voorgenomen om minder op mijn telefoon te kijken en hoelang lukt dat dan? Misschien een uurtje. We worden heel de dag volgepompt met informatie, weetjes en vragen, we voelen ons leeg op het moment dat, dat even niet gebeurd.

Naast het feit dat de hele dag naar een schermpje turen schadelijk is voor je ogen en je geestelijke gezondheid is het ook schadelijk voor je gezin. Ai, dat is confronterend.

Weg met die telefoon?

Moeten we die telefoon dan maar gelijk weg doen? Het is namelijk zo handig om mijn dochter even een puzzeltje te laten doen op mijn telefoon als we in de wachtkamer van de tandarts zitten. Dat kan toch wel? En als ik thuis weg wil, kan de juf mij altijd bereiken mocht er iets op de peuterspeelzaal gebeurd zijn met mijn zoontje. Natuurlijk zitten er ook heel handige dingen op onze telefoons die ons een hoop gezeur besparen en die echt nuttig zijn.

Wellicht kunnen we klein beginnen. Bijvoorbeeld, de telefoon wegleggen op het moment dat je 1 op 1 contact hebt met je kind. In een eerdere blog noemde ik al dat mijn dochter van spelletjes houdt. Tijdens de spelletjes ligt mijn telefoon op het aanrecht en ben ik er voor haar. De trilfunctie staat gewoon aan, maar als er een appje binnenkomt negeer ik deze. Dat lukte overigens niet in 1 keer, want dat trilgeluid drukt als het ware op een knopje in je binnenste wat zegt: doe iets! Lees het! Iemand heeft je nodig! In eerste instantie voelde het dus wat onrustig en kon ik me niet helemaal concentreren. Maar ik houd mezelf voor dat ik nooit direct nodig ben, mijn kinderen zijn tenslotte bij mij. En de filmpjes die voorbij komen op Facebook kunnen ook best later bekeken worden (in sommige gevallen beter helemaal niet).

Mama, leg je telefoon eens weg
Eigenlijk moet ik nog iets bekennen; mijn dochter had mijn verslaving eerder door dan ik. Het zinnetje:"Mama, leg je telefoon nou eens weg, we zouden toch een spelletje doen?" heeft me daar wel op gewezen. Ik wil niet herinnerd worden als de moeder die haar telefoon  belangrijker vond dat haar dochter.

Dus moet ik toch serieus hiermee omgaan en gaat mijn telefoon misschien wel helemaal uit op sommige momenten. Of misschien draai ik het wel om, ik zet mijn telefoon alleen aan op sommige momenten. Lekker rustig! Toch?

Gezellig laat naar bed of uitgeslapen afwezig

In eerste instantie wilde ik de kinderen (2 en 5 jaar) gewoon lekker op bed laten liggen tijdens oud & nieuw. We zouden naar onze buren gaan om daar te proosten en slaatjes in frietbakjes te eten. Altijd erg gezellig!

Ergens is er dan toch een stemmetje in mijn hoofd wat zegt: " Ach arme kinderen, zij horen er toch ook bij?" Tja waar kies je dan voor? Kies je voor lekker uitgeslapen kinderen die de volgende dag misschien wel boos zijn dat je ze niet wakker hebt gemaakt (onze dochter van van 5 dan)? Of kies je voor kinderen te weinig slaap hebben gehad, maar wel een leuke ervaring rijker zijn.

Geen goed of fout
Eigenlijk is er hierin denk ik geen goed of fout. Sommige keuzes hebben gewoon een keerzijde, maar dat wil niet zeggen dat het per definitie fout is.

Nu is het ophouden van de kinderen tijdens oud en nieuw maar een kleine beslissing. Maar we kunnen soms zo bezig zijn met proberen 'het goed' te doen dat we niet kunnen genieten van de keuze die we uiteindelijk maken. Altijd bezig met als ik dit doe, dan dat.
Het afwegen van keuzes is natuurlijk goed! Zeker in opvoeden is overdenking en reflectie zeer gewenst (en vaak erg confronterend). Maar als we dan een keuze gemaakt hebben is het belangrijk dat we de keerzijde loslaten en kijken hoe het uiteindelijk uitpakt. Achteraf kunnen we kijken of het de juiste beslissing was en of we het later weer zo zouden doen.

Nacht verstoppertje
Toen we op 31 december zonder kinderen (maar met babyfoon) binnen kwamen, waren de buren redelijk teleurgesteld, want er was zelfs een kindervuurwerk pakketje gekocht. Tja.. ging ik toch weer afwegen, terwijl ik eigenlijk had besloten ze lekker te laten liggen. De helft van mijn avond werd bepaald door nog eens wikken en wegen. Uiteindelijk werd de keuze voor mij gemaakt want iets over twaalven werd mijn dochter wakker en heb ik beide kids gehaald om nog even, op gepaste afstand, te genieten van het vuurwerk. Ze hebben tot 2 uur verstoppertje gespeeld met de buurkinderen, hebben een slaatje gegeten en zijn daarna weer gaan slapen.

De volgende dag? Tja... toen waren ze natuurlijk niet te genieten! Maar eerlijk gezegd vond ik het heerlijk om ze die nacht om me heen te hebben. Zij hebben genoten en ik misschien nog wel meer. Dat er de volgende dag wat meer gemopperd werd, dat was dan maar zo, maar deze herinnering pakt niemand mij (en hen) meer af!

Niet twijfelen
Ik had dus eigenlijk verkeerd gekozen, maar uiteindelijk is het goed gelopen. Het enige wat ik anders had willen doen is niet zo twijfelen aan de keuze die ik had gemaakt, want dat heeft toch een groot deel van mijn avond bepaald.

Dat lijkt me een mooi vernemen voor 2017: Kiezen en niet twijfelen!