Hoe we kunnen weten of ons kind lekker in zijn vel zit

We willen graag dat onze kinderen lekker in hun vel zitten en zich goed voelen. Daar doen we ons best voor.

Maar hoe weten we of onze acties slagen? Kinderen zul je niet vaak horen zeggen: "Mam, ik zit zo lekker in mijn vel! Mijn ontwikkeling gaat top!" Er is helaas geen gebruiksaanwijzing voor als ze zich niet lekker voelen met daarin zowel de oorzaak als de oplossing. Dat zou ons leven toch een stuk makkelijker maken!

Overal een strijd van maken

Ik ben gezegend met 2 kinderen die ieder een eigen willetje hebben. Heel fijn, vooral als we 's ochtends weg moeten en ze allebei hun zomerjas en teenslippers aan willen terwijl het buiten nog vriest. Echt, ik ben blij dat mijn kinderen goed kunnen kiezen en leergierig zijn, maar af en toe is het best vermoeiend om iedere keer als je naar buiten wilt, 10 minuten strijd in te plannen omdat je anders te laat bent.

Mijn zoontje van 3 is daar vooral goed in de laatste tijd; overal een strijd van maken. 

Als ik hem probeer af te leiden met iets anders, dan maakt hij daar doodleuk een strijd van.

Patronen herkennen

In eerste instantie dacht ik dat hij zijn eigen wil ging ontdekken, want zo dreinerig is hij nooit geweest. Maar de afgelopen tijd is zijn gedrag verergerd; slaan, weglopen als hij voor straf op de trap zat, overal nee op zeggen, niet naar bed willen. Een hoop opvoedkundige tips werkten niet: time-outs, laten kiezen en uiteindelijk ordinair boos worden. 

Tot ik een patroon ontdekte van kleine dingen, die ik nooit aan zijn vervelende gedrag koppelde: 

• Hij bouwt muurtjes van kussens als hij TV gaat kijken;
• Als hij bij mij in bed kruipt neemt hij zijn dekbed en kussen mee, legt ze tegen mij aan en en wurmt zichzelf ertussen; 
• Constant wil hij op schoot en; 
• Constant wil hij aandacht, wat bij mij nogal wat irritatie oproept.

Kortom hij zoekt begrenzing, geborgenheid. Blijkbaar begreep ik hem niet goed genoeg en zocht hij andere manieren om dit gevoel voor zichzelf te creëren.

Kinderen zijn niet vervelend om ons te narren

Ik realiseerde me te weinig dat hij niet vervelend is om mij te narren, maar omdat hij op een bepaalde manier niet lekker in zijn vel zit. Ik vatte zijn negatieve gedrag op als 'ongehoorzaam' en wilde hem wel eens even leren dat niet kan. Maar dat had hij helemaal niet nodig! 

➺ Hij had mijn aandacht nodig.

Als hij even alleen speelde, nam ik tijd om even snel wat te doen en keek niet echt naar wat hij aan het doen was. Was hij klaar met spelen, dan wilde hij gelijk aandacht, maar ik wilde natuurlijk nog even afmaken waar ik mee bezig was. En dan was de dreinerige toon alweer gezet.

➺ Eigenlijk leefde ik naast hem, niet met hem.

Fases
Natuurlijk zijn er fases waarin kinderen zich ontwikkelen, dat is de reden waarom we elke keer weer een nieuwe draai moeten vinden met onze kinderen. Mijn zoontje kon heel goed zelf spelen, uren! Maar nu heeft hij mij blijkbaar af en toe even nodig om het contact goed te houden, daar moet ik van te voren rekening mee houden.

We kunnen het gedrag van onze kinderen vaak verkeerd interpreteren als we alleen het negatieve gedrag bekijken. We moeten denk ik proberen te kijken naar het hele plaatje en daarin het patroon proberen te zien.

Wat een heerlijke uitdaging weer ;). Deel gerust jou ervaringen hieronder! Het is altijd fijn om te merken dat we niet alleen staan.