5 Tips om een relaxte ouder te worden

Deze blog schrijf ik eigenlijk in navolging op mijn blog van vorige week. Ik blijf erbij dat onze maatschappij teveel gericht is op prestatie en te weinig op zijn wie je bent. Voor mijn kinderen wil ik dit doorbreken. Maar hoe doe ik dat?
Vorige week noemde ik dat positief denken over jezelf (lees deze blog hier) een goed voorbeeld geeft aan je kinderen. Deze week wil ik verder gaan: goed zorgen voor jezelf is een nog beter voorbeeld voor je kinderen.

Waarom?
We zijn het waard om ook aan onszelf te denken. We zijn naast vader/moeder ook een persoon met gevoelens en behoeftes. We worden leuker voor onszelf en voor onze medemens(en) als we goed voor onszelf zorgen. Daarnaast leren onze kinderen door wat wij doen. Als zij zien hoe wij voor onszelf zorgen, zullen zij daar ook wat van oppikken.

Hoe?
Dat kan op veel manieren. Iedereen is anders en heeft andere behoeftes en interesses. Maar hier heb ik een paar tips die mij op weg geholpen hebben:

Plan vrije tijd -  Plan eens in de zoveel tijd een vrije avond of dag in zonder de kinderen. Zo weet je zeker dat je niet halverwege je gesprek, boek of serie wordt gestoord door je kinderen die hebben gedroomd, nog een kusje willen etc. Regel oppas, ga iets doen met je partner/ vrienden of rijdt alleen naar het strand als je partner thuis is 

Neem iedere dag een time-out - Wanneer het even rustig is in huis en je hebt even tijd, gebruik die tijd dan niet gelijk voor het huishouden. Ga eerst even een half uurtje zitten met een boek of doe iets anders wat je leuk vindt. Zet desnoods de kookwekker zodat je na dat half uurtje aan de slag gaat. Het huishouden wacht wel, er is altijd wel iets te doen.

Beweeg - Dat helpt mij om mijn hoofd leeg te maken. Hardlopen, fietsen, wandelen met de hond, ga het bos in, verzin iets leuks. Even alleen op jezelf en je lijf gericht.

Geniet - Probeer te genieten van kleine dingen en neem daar tijd voor. We hebben de neiging om vooruit te kijken naar grote dingen, vakanties, evenementen etc. Dat zijn de tijden dat we MOETEN genieten. Maar eigenlijk zit genieten in de kleine dingen. De eerste stapjes van je dreumes, je kids die hand in hand lopen of springen op de trampoline. Neem de tijd om daarnaar te kijken en te beseffen hoe rijk je bent met jouw kinderen.

Leg de lat niet te hoog - Misschien schop ik mensen nu tegen het zere been. We willen graag hogerop en presteren. Op zich is dit niet verkeerd, maar als je kleine kinderen hebt is het belangrijk om jezelf niet uit te putten. Als je merkt dat je geen tijd meer hebt voor jezelf, dan moet je misschien overwegen dingen te laten vallen en vaker " nee"  te zeggen. Ik zeg uit ervaring, dat is heel moeilijk, maar het is het zeker waard! Want wat is er nu belangrijker dan je kinderen.

Makkelijker gezegd dan gedaan

Eigenlijk draait het dus om 1 ding: tijd vrij maken. Daar hebben we vaak moeite mee en daarom zijn we vaak aan het haasten. Maar van haasten worden we niet gelukkiger en onze kinderen ook niet. Laten we ervoor kiezen om relaxter te worden. Makkelijker gezegd dan gedaan? Dat is waar, maar we kunnen het proberen toch?

Er zijn waarschijnlijk nog veel meer dingen die je kunnen helpen om relaxter te worden. Maar met deze 5 heb je vast een beginnetje. Heb je zelf ook tips? Deel ze gerust met ons hieronder!

Waarom je positief moet denken over jezelf

We zijn vaak ontzettend onzeker over onszelf en onze opvoeding. Dat bewijst het aantal boeken, blogs, tv-programma's etc. dat beschikbaar is over het onderwerp wel. We willen het zo graag goed doen en dat is niet zo gek. We kunnen opvoeden niet 'over' doen als het verkeerd gaat en het gevoel van verantwoordelijkheid is hoog. Eigenlijk is ouderschap de belangrijkste "rol" van ons leven. Ik heb nog nooit gehoord dat iemand aan het einde van zijn leven zei:"Had ik maar minder tijd met mijn kinderen doorgebracht, zodat ik op de werkvloer beter zou hebben gepresteerd."

Er komt daardoor een grote druk op ons als ouder. Maar eigenlijk is dit helemaal niet gezond! Niet voor ons en al helemaal niet voor onze kinderen. Moeten we het opvoeden dan misschien minder serieus nemen?

Ik vind mezelf geen goede moeder
Ik wil graag mijn kinderen goed opvoeden, daardoor lees ik veel en klik veel links op Facebook over het onderwerp open. Dit confronteert mij elke keer weer met de dingen die ik niet goed doe. Zelfs als ik mijn eigen blogs terug lees denk ik wel eens, goh dat gaat nu toch een stuk minder goed. Ik vind mezelf daardoor meestal geen goede moeder. En tja, nu we het toch hebben over onzekerheden:

➺ Aan de helft van keuzes die ik maak voor mijn kinderen, en dat zijn er nogal wat, twijfel ik regelmatig. 

Was het niet te vroeg om mijn dochter op zwemles te doen? Is mijn zoontje toch wel toe aan de peuterspeelzaal? Kijken ze niet teveel tv?

Je mag trots zijn op jezelf
Maar, kinderen leren niet alleen door wat we zeggen, kinderen leren vooral door wat wij doen. Wij zijn hun voorbeeld. We kunnen tegen hen zeggen: "Je bent mooi, je doet het goed. Je mag trots op jezelf zijn." Maar als wij dat niet over onszelf geloven, hoe kunnen kinderen dat dan gaan geloven over zichzelf. Als wij overal onzeker over zijn, dan is er een grote kans dan onze kinderen dat ook worden.

➺ Als er iets is wat ik wil, is dat mijn kinderen zeker zijn van zichzelf. 

Tijd om dingen anders te doen! Anders denken. Er zijn ook echt dingen die ik wel goed doe. En het feit dat ik bezig ben met het onderwerp zegt al dat ik het serieus neem en dat ik mijn kinderen belangrijk genoeg vind om me erin te verdiepen.
We doen het allemaal wel mooi! We mogen trots zijn op de dingen die lukken en op de manier waarop we met bepaalde dingen omgaan. Natuurlijk mogen we ons ontwikkelen en proberen beter te doen, maar zonder daarbij te denken dat we nu doen verkeerd is.

Ontwikkelen om beter te worden, niet om minder slecht te worden, want je doet het niet slecht.

Lees ook: Ieder kind zou moeten horen dat er iemand van hem houdt

Je kind laten helpen in het huishouden

Kinderen moeten kind kunnen zijn. Dat betekent dat ze heerlijk mogelijk spelen en ontdekken. Maar voor mij betekent het ook dat we hen de ruimte moeten bieden zich te ontwikkelen. We willen hen laten opgroeien tot zelfstandige volwassenen die hun verantwoordelijkheid nemen. Maar dat leer je niet van de 1 op de andere dag.

Dus waar beginnen we?
Voor sommigen zal het misschien gek klinken, maar ik denk dat de dagelijkse gang van zaken in huis een hoop kan bijdragen. Kinderen verantwoordelijkheid geven voor een bepaalde taak doen we, zodat ze;

1. leren hoe ze bepaalde dingen moeten doen (want ja, hoe maak je die wc eigenlijk schoon)
2. discipline krijgen in zaken die nu eenmaal moeten gebeuren
3. inzicht krijgen in wat er moet gebeuren (opmerkzaamheid en uiteindelijk behulpzaamheid)
4. het gevoel hebben ergens bij te horen, en weten dat hun bijdrage daadwerkelijk ergens toe doet.

Peuters moet je geen gras laten maaien
Uiteraard begint dat klein, peuters kunnen we niet vragen het gras te maaien. Maar het gaat vooral om het principe: we moeten beseffen dat ze deze taken niet doen om ons te verlichten (dat zal uiteindelijk hopelijk wel gebeuren), maar in eerste instantie zal het veel tijd kosten. Mijn dochter moet het bestek uit de vaatwasser opruimen. De eerste 2 keer vond ze het fantastisch dat ze mocht helpen en was ze trots dat het gelukt was. Zo, dacht ik, dat gaat makkelijk! De derde keer was het echter al wat minder leuk en de vierde keer wilde ze het echt niet meer doen.
Toen.. heb ik het zelf maar gedaan, we moesten immers naar school en ze had haar boterham nog niet op. Daar kwam mijn mooie preek over "elkaar helpen maakt mama blij"  en " samen doen we het werk in huis". Maar ze verblikte of verbloosde niet. Het ging dus niet zo makkelijk als ik dacht.

Als we onze kinderen taken laten doen, moeten we er van te voren bij stil staan dat deze taken meer tijd gaan kosten dan als we het zelf zouden doen. Daarom doen we dat ook zo vaak! Dus deze les was voor mij.

➺ "Geen taken geven als je geen tijd hebt."

Inmiddels doet ze het gelukkig zonder al te veel gemopper. Ik laat haar nu kiezen: de bestekmand opruimen of de rest uit de vaatwasser halen. Momenteel kiest ze eieren voor haar geld, de bestekmand, heeft ze gemerkt, is sneller opgeruimd!

Belonen en waarderen
Als de kamer van mijn dochter netjes is en ze haar bed heeft opgemaakt, mag ze 's avonds tv kijken. Maar je kunt ook op andere manieren belonen. Natuurlijk mogen complimentjes over wat onze kinderen hebben gedaan niet ontbreken.

➺ "Laten we vooral laten merken dat we waarderen dat ze   meehelpen." 

Laatst sprak ik een moeder die het op een leuke manier deed: zaterdagochtend is klusjesochtend, ze doen dan met z'n allen klusjes in huis en aan het einde krijgen de kinderen hun zakgeld. Tussendoor is er dan iets lekkers met wat te drinken. Zo creëert ze een gezellige gezinsochtend. Ik heb dit nu ook 2 weken zo geprobeerd en ik moet zeggen, het beviel me prima! De kinderen vonden het allebei erg leuk en ze vroegen zelfs om meer klusjes.
En nu is het aan mij om dit zo vol te houden, zou het lukken?

Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met deze 2 tijdrovers: kinderen en huishouden. Voel je vrij te reageren!

Ieder kind zou moeten horen dat er iemand van hem houdt

Tegen mijn kinderen zeg ik heel makkelijk: "Ik hou van je!" Toch reageren ze daar allebei heel anders op. Komt dat doordat mijn dochter me niet gelooft en mijn zoon wel? Of hebben ze allebei op een andere manier lief?

Ik zie de ogen van mijn dochter al naar het plafond draaien als ik zeg: "He, kom is hier, ik wil je iets vertellen." Dan zucht ze: "Toch niet weer ik hou van je he?!" Uiteindelijk moet ze wel glimlachen, maar de reactie van mijn zoontje is heel anders. "Mama houdt van je, nooit vergeten he?!" "Jawel hoor, wel vergeten! Nog een keer zeggen!" En dat spelletje kan wel een flinke tijd doorgaan. Wellicht is dit ook verschil in leeftijd, maar dan nog heeft mijn dochter dit niet gedaan toen ze deze leeftijd had.

De 5 talen van de liefde
Door het boekje "De 5 talen van de liefde voor kinderen" van Gary Chapman en Ross Champbell, zijn mijn ogen geopend. Als je het nog niet gelezen hebt: het is echt een aanrader. Het gaat ervan uit dat iedereen, dus ook je kinderen, een bepaalde liefdestaal heeft. De taal die je het best spreekt is ook de taal die je het best begrijpt als hij je "toegezonden" wordt. Die taal zorgt ervoor dat je 'liefdestank' gevuld blijft. De 5 talen zijn:

1. Positieve woorden
2. Cadeautjes
3. Dienstbaarheid
4. Tijd en aandacht
5. Lichamelijke aanraking

De positieve woorden 'ik hou van je'  zijn  uiteraard goed om te zeggen, maar als mijn dochter een andere eerste liefdestaal heeft, ervaart ze dat wellicht niet zo.

Hoe werkt dat?
Als jouw liefdestaal positieve woorden is voel je, je geliefd als er tegen je gezegd wordt dat je er mooi uitziet of dat je iets goed hebt gedaan. Extra blij zijn met complimentjes dus.

Bij de liefdestaal cadeautjes gaat het niet zozeer om de grootte van het cadeau, maar om het idee dat er iemand aan je gedacht heeft toen hij het cadeautje uitzocht. Dus een kaart met een mooie tekst of ingepakt zakje met de snoepjes die jij het lekkerst vindt is ook een cadeau.

Dienstbaarheid klinkt misschien een beetje ouderwets, maar daarbij gaat het erom dat als de anders iets voor jou doet, je weet dat hij/zij van je houdt.

Bij tijd en aandacht draait het om, nouja, tijd en aandacht. Samen tijd doorbrengen en aandacht voor elkaar hebben. Samen dingen ondernemen en er over praten.

Een hand op je schouder, af en toe een kroel, daar draait het om bij de liefdestaal lichamelijke aanraking.

Iedereen heeft alle liefdestalen op een bepaalde manier nodig, maar er is altijd 1 (of soms 2) liefdestaal het sterkst aanwezig. Dat is de "eerste" liefdestaal van die persoon.

In de praktijk
Het is belangrijk om erachter te komt wat de taal van onze kinderen is om hen echt te laten weten dat we van ze houden. Inmiddels ben ik erachter dat mijn liefdestaal positieve woorden is. Niet zo gek dus dat ik het makkelijk vind om te zeggen dat ik houd van mijn kinderen. Mijn dochter daarin tegen wil graag mijn tijd en aandacht. Daar moet ik zelf veel meer moeite voor doen. Ik moet er echt aan denken om dingen met haar te ondernemen en haar echte tijd en aandacht te geven.

Wanneer ik dat doe merk ik dat ze opbloeit en veel beter luistert. Haar 'liefdestankje' is gevuld, ze voelt zich geliefd en heeft minder de neiging om dwars te zijn. Het is echt patroon doorbrekend!


      " Ieder kind zou moeten horen 

       dat er iemand van hem houdt!"

Betekent dit dat ik nooit meer hoef te zeggen dat ik van haar houd of haar geen cadeautjes hoef te geven? Nee, alle kinderen houden van cadeautjes, alleen bij sommige kinderen heeft het meer betekenis dan bij andere. En ieder kind zou moeten horen dat er iemand van hem houdt! Liefst zo vaak mogelijk. Dan draaien ze maar even met hun ogen, er blijft vast wel iets hangen.